Polecane produkty
Skład:
ramipryl (ramiprylum)
Wskazania:
- leczenie chorób nerek: początkowe stadium cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej stwierdzone na podstawie obecności mikroalbuminurii; jawna cukrzycowa nefropatia kłębuszkowa rozpoznana na podstawie białkomoczu u pacjentów z przynajmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego; jawna niecukrzycowa nefropatia kłębuszkowa z makroproteinurią ? 3 g/dobę,
- leczenie objawowej niewydolności serca,
- leczenie nadciśnienia tętniczego,
- prewencja wtórna po ostrym zawale serca: zmniejszenie umieralności w ostrej fazie zawału u pacjentów z objawami klinicznymi niewydolności serca, leczenie należy rozpocząć po upływie co najmniej 48 h od wystąpienia ostrego zawału serca,
- profilaktyka chorób układu sercowo-naczyniowego: zmniejszenie chorobowości i umieralności z przyczyn sercowo-naczyniowych u pacjentów z jawną chorobą układu sercowo-naczyniowego o etiologii miażdżycowej (choroba wieńcowa lub udar mózgu, bądź choroba naczyń obwodowych w wywiadzie) lub cukrzycą i przynajmniej jednym sercowo-naczyniowym czynnikiem ryzyka.
Działanie:
Preparat zawiera ramipryl, który jest przekształcany w aktywny metabolit - ramiprylat - inhibitor ACE. Obniżenie produkcji angiotensyny II i zablokowanie rozpadu bradykininy prowadzi do rozszerzenia naczyń. Wywołuje także obniżone wytwarzanie aldosteronu.
Przeciwwskazania:
- nadwrażliwość na ramipryl, inne inhibitory ACE lub pozostałe składniki preparatu
- obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie (dziedziczny, idiopatyczny lub w wyniku wcześniejszego obrzęku naczynioworuchowego po podaniu inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II)
- zabiegi pozaustrojowe, w których krew narażona jest na kontakt z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym
- istotne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy nerkowej jedynej czynnej nerki
- II i III trymestr ciąży
- nie należy stosować ramiprylu u pacjentów z hipotonią lub niestabilnych hemodynamicznie
Dawkowanie Ivipril:
Doustnie. Preparat posiada szerokie spektrum działania, dlatego należy dostosować indywidualne dawkowanie na podstawie stanu klinicznego pacjenta.