tinidazol
Jest to substancja chemioterapeutyczna, pochodna imidazolu, o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwpierwotniakowym. Tinidazol oddziałuje na DNA drobnoustroju, prowadząc do jego uszkodzenia, a co za tym idzie całkowitej degradacji komórek. Stosuje się go przy zakażeniach bakteriami beztlenowymi takich jak na przykład:
- ropień,
- zapalenie otrzewnej,
- posocznica,
- zakażenia ginekologiczne (w tym niespecyficzne zapalenie pochwy),
- zakażenia pooperacyjne,
- wrzodziejące zapalenie dziąseł,
- ameboza jelitowa,
- ropniak,
- lamblioza,
- zakażenie helicobacter pylori.
Przez trzy doby od zakończenia kuracji tinidazolem nie należy spożywać alkoholu. W przeciwnym razie może dojść do efektu disulfiramowego, czyli uczucia gorąca, wymiotów i tachykardii. Kobiety w I trymestrze ciąży oraz karmiące piersią nie powinny stosować powyższej substancji. W przypadku wystąpienia mrowienia i niedowładu kończyn, zawrotów głowy, a także zaburzeń motorycznych należy przerwać stosowanie tinidazolu i skonsultować się z lekarzem.
