Polecane produkty
Skład:
cyklofosfamid (cyclophosphamidum)
Wskazania:
Zaleca się stosowanie preparatu w ramach monoterapii albo terapii uzupełniającej w przypadku:
- białaczki (ostrej albo długotrwałej białaczki limfoblastycznej/limfocytowej i białaczki szpikowej)
- litych guzów złośliwych powodujących albo niepowodujących przerzutów (nowotworu jajnika, nowotworu piersi, ziarniaka Wegenera drobnokomórkowego nowotworu płuc, mięsaka Ewinga, mięśniakomięsaka prążkowanego u dzieci, neuroblastomy, kostniakomięsaka,)
- chłoniaka złośliwego (chłoniaka nieziarniczego, ziarnicy złośliwej - chorobie Hodgkina, szpiczaka mnogiego)
Lek wskazany również podczas kuracji immunosupresyjnej przy przeszczepach narządów, jako środek warunkujący, podawany przed alogenicznym przeszczepem szpiku kostnego przy ciężkiej anemii aplastycznej, ostrej białaczce limfoblastycznej, ostrej białaczce szpikowej i długotrwałej białaczce szpikowej.
Działanie:
Preparat jest jednym z leków cytostatycznych pochodzących z kategorii oksazafosforyn. Charakteryzuje się chemicznym podobieństwem z iperytem azotowym. W skład leku wchodzi cyklofosfamid, który zostaje aktywowany pod wpływem oddziaływania enzymów mikrosomalnych wątroby do 4-hydroksycyklofosfamidu (znajdującego się w równowadze ze swoim tautomerem – aldofosfamidem). Preparat wykazuje właściwości cytotoksyczne. Ma to związek z interakcją między jego alkilującymi metabolitami a DNA. W efekcie alkilacji dochodzi do fragmentacji łańcuchów DNA, a także rozerwania wiązań krzyżowych między DNA a białkiem.
Przeciwwskazania:
- nadwrażliwość na substancje składowe preparatu
- ciąża i okres laktacji
- zakażenia i zarażenia pasożytnicze
- poważne zaburzenia pracy szpiku kostnego (zwłaszcza u osób poddawanych wcześniej terapii cytostatykami i/albo radioterapii)
- stany zapalne pęcherza (Cystitis) i obturacja odpływu moczu
Dawkowanie Endoxan:
Stosować doustnie, zgodnie ze wskazaniami doświadczonego w prowadzeniu podobnych przypadków lekarza. Dawkę należy ustalać indywidualnie do każdego pacjenta. W ramach leczenia długotrwałego zazwyczaj podaje się 3-6 mg/kg mc. (czyli 120-240 mg/m2 pc.)/24h. W ramach kuracji przerywanej stosuje się 10-15 mg/kg mc. (czyli 400-600 mg/m2 pc.) w odstępach 2-5 dni. W ramach leczenia przerywanego znacznymi dawkami, np. 20-40 mg/kg mc. (czyli 800-1600 mg/m2 pc.) i większymi podaje się je w odstępach 21-28 dni.